“ส่งลูกห้าคนเรียนด้วยการขายไอติมครับ สมัยก่อนลำบาก เมียเก่าเขาทิ้งลูกไว้ให้เลี้ยงสองคน กับเมียใหม่รวมลูกติดด้วยก็อีกสาม มันก็มีปัญหาหนี้สินเพราะส่งเสียพร้อมกันหมด แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยเข็นขายไอติมนี่แหละ แต่ก่อนเข็นขายไอติมตามซอยแล้วมันไม่ทันกิน ขายยังไม่ได้เท่าไหร่ก็หมดวันก่อน เก็บเงินซื้อสามล้อเครื่องมาคันนึง ก็เริ่มขายได้มากขึ้น ทำงานหนักสู้หน่อยก็ผ่านมาได้
สิบโมงก็ออกจากบ้านที่ซอยราชวัตร จะมาขายดีสุดตรงตึกทรัพยากรน้ำ แล้วก็ไปตึกทิปโก้ แล้วก็ซอยพหลฯ 11 ก็หมดวันพอดี ขายทุกวัน วันละสิบชั่วโมง นาน ๆ สองสามเดือนจะหยุดไปทำธุระที ถามว่าเหนื่อยไหมมันก็ไม่เหนื่อยแล้วนะ มันชิน เจ้าของบ้านแถวนี้เขาจำหน้าได้ เขารู้แล้วว่าผ่านตอนกี่โมง ก็จะซื้อประจำ บางวันออกไปต่างจังหวัดเขาก็บอก “ฝากดูบ้านด้วยนะ” คือเห็นเรามานานจนเขาไว้ใจ
ไม่ได้อยากจะเก็บเงินไปซื้อของอะไรให้มันยุ่งยาก ขายแบบเดิมนี่แหละ อีกอย่างคือหนี้สินอะไรเราก็หมดแล้ว วันหนึ่งหาได้สามสี่ร้อยก็เอาไว้กินวัน ๆ ไป เหลือก็เก็บไว้กินตอนแก่ เผื่อลูกมันไม่เลี้ยงจะได้มีใช้ วันไหนเหลือเวลาหน่อยก็เดินไปเล่นกับหลาน ชีวิตผมมีแค่นี้แหละครับ”
พี่กาวี ขายไอติม
Comments are closed.