เรื่องของ “เบี้ยว” สิ่งมีชีวิตที่มีชื่อเสียงที่สุดในอารีย์

หากผู้อ่านท่านไหนที่ยังไม่รู้ สัตว์ประจำถิ่นของ อารีย์ คือสุนัขพันธ์ุไทย ชื่อว่าเจ้า เบี้ยว เป็น หมา ที่ใครก็รู้จักแบบเดียวกับที่ มช. มีเจ้าเตี้ยเลยแหละ สำหรับเจ้าเบี้ยวแล้ว นอกจากจะเป็นอุปนิสัยทะเล้นน่าเอ็นดูแล้ว จุดเด่นของมันคือขากรรไกรด้านล่างที่หัก ทำให้เบี้ยวอ้าปากแลบลิ้นตลอดเวลาเดินไปไหนมาไหน จนคนส่วนใหญ่มักจะจำได้ทันที มีชื่อเสียงถึงขนาดที่ว่าเจ้าของร้าน Pladib เปิดอินสตาแกรมให้ด้วย และมีจิตรกรรมฝาผนังข้างร้าน Silo Ari เป็นรูปตัวเอง แถมมีสารคดีสั้นของตัวเองอีกต่างหาก

นิสัยใจคอของเบี้ยว

เบี้ยว เป็น หมา เพศผู้ ตากลมโต นิสัยน่ารักตามประสาหมาธรรมดาตัวหนึ่ง กิจกรรมสุดโปรดของมันคือการนั่งหน้าประตูเซเว่น บางครั้งก็จะหันมองซ้ายขวาดูคนผ่านไปมาบนถนน เบี้ยวไม่ใช่หมาตะกละตะกลาม น้องจะกินอาหารที่ชาวบ้านตั้งให้เป็นจุด ๆ อย่าคิดว่าซื้ออะไรเหลือ ๆ แล้วจะโยนให้เบี้ยวกินเป็นอันขาด ป้าตุ๊ก ช่างตัดเสื้อร้านชิพ & ชิพ บูติค (Cheap & Cheap Boutique) เล่าว่าตอนนี้เบี้ยวมันแก่แล้ว สมัยตอนยังเป็นหนุ่มมักมีพฤติกรรมเอาหน้าเข้าไปใต้กระโปรงผู้หญิง สร้างความแตกตื่นโกลาหลและโห่แซวของวินมอเตอร์ไซค์ผู้พบเห็น

เบี้ยวเป็นใครมาจากไหน

จากคำให้การของคุณป้าตุ๊ก ร้านตัดเสื้อชิพชิพ ซอยศาสนา ผู้ที่ได้ชื่อว่าใกล้ชิดกับเบี้ยวที่สุด เพราะมันคือสุนัขของสามีผู้ล่วงลับของป้านั่นเอง ป้าเล่าให้ฟังว่าสามีแกเป็นคนรักสัตว์ ชอบให้อาหารสัตว์ ทำให้หมาหลายตัวก็มักจะตามเขามาด้วย 10 กว่าปีที่แล้ว สามีของป้าไปพบเบี้ยวเป็นหมาหลง ออกไปไกลถึงแถวสถานีรถไฟสามเสน ให้ข้าวให้ปลามันกินตามประสา แล้วมันก็เดินตามเขามาถึงซอยอารีย์สัมพันธ์ หลังจากนั้นจะมีคนบริเวณอารีย์สัมพันธ์พบเห็นเบี้ยวเดินไปมาอยู่บ่อย ๆ เหมือนกับว่าตัดสินใจแล้วว่าจะอยู่แถวนี้

บ่ายวันฝนตกวันหนึ่ง ป้าตุ๊กเล่าให้ฟังว่าสมัยก่อนที่ยังไม่ได้สนิทชิดเชื้อกัน เบี้ยวมันมาหลบฝนที่ชายคาร้านชิพชิพ (ปัจจุบันเป็นร้าน Kimchi Hour) ฝนตกหนักป้าก็เปิดประตูบ้าน เรียกว่า “เบี้ยวเข้ามาไหม ๆ” มันก็ทำท่าเหมือนจะไม่ได้ยิน แต่หันมาอีกทีก็ขยับเข้ามาใกล้ประตูบ้านเรื่อย ๆ จนสุดท้ายเข้ามานอนในบ้าน ป้าเล่าว่าอยู่กับมัน บางทีอาบน้ำคนก็อาบน้ำหมาไปพร้อมกันด้วยเลย

ทำไม เบี้ยว ถึงปากเบี้ยว

วันหนึ่งหลังจากที่เบี้ยวเริ่มมาอยู่กับคุณป้าและสามีมากขึ้น มีรถมอเตอร์ไซค์มาจอดบอกป้าว่า “เนี่ยหมาผมเอง” ป้าจึงเริ่มซักไซ้ว่ามันกลายไปเป็นหมาหลงไปไกลถึงสามเสนได้ยังไง จนได้ความว่า เบี้ยวเป็นหมาบ้านทหารในซอยพิบูลย์วัฒนา เลี้ยงคู่กันกับหมาที่หน้าตาเหมือนกัน อายุเท่ากัน ชื่อว่า “โด” วันหนึ่งเหมือนมันไปกัดไก่ชนราคาตัวเป็นแสนที่เขาเลี้ยงไว้ เจ้าของเห็นเข้าก็เลยตีมันจนขากรรไกรหัก หลังจากนั้นเบี้ยวก็หนีออกจากบ้าน กลายเป็น หมาจรจัดไปเป็นเดือน

พี่เจ้าของเดิมมาเจอมันเข้าก็พามันไปรักษาที่โรงพยาบาล หมดสตางค์ไปมากมายมันถึงจะหายเจ็บ แต่ก็ไม่สามารถรักษาให้กลับมาเป็นปกติได้ เอาตัวกลับบ้านก็หนีออกไปอีก กลายเป็นหมาเร่ร่อนจนสามีของป้าตุ๊กมาเจอ มันเลยตามกลับมาอารีย์สัมพันธ์อีกครั้ง

เจอ เบี้ยว ได้ที่ไหนบ้าง

เส้นทางการเดินของน้อง จะอยู่ระหว่าง อารีย์ ซอยหนึ่ง ตรงไปสุดซอย เลี้ยวไปซอยอารีย์สัมพันธ์ 7-12 เจ้าของบ้านอารีย์สัมพันธ์บางหลังจะตั้งอาหารไว้ให้มันกินบ้าง จะได้เห็นหน้าบ่อย ๆ ตามประตูเซเว่นที่อยู่บนเส้นทางนี้ อีกที่หนึ่งคือร้าน Pladib ที่เบี้ยวสนิทชิดเชื้อกับเจ้าของร้าน นอกจากนี้เรายังเข้าดูภาพของเบี้ยวได้ที่อินสตาแกรม MisterBiew ด้วยนะ