ให้เสียงโดย
คุณยายต้นก้ามปู – ครูอ้าว | กระรอกน้อย – น้องตะวัน | ผู้รับเหมา – คุณโจ
ต้มก้ามปูที่หลงเหลืออยู่ไม่กี่ต้นในอารีย์ อาจนับได้ว่าเป็นสิ่งที่เก่าแก่ที่สุดในย่าน เพราะพวกมันอาจยืนต้นอยู่ตั้งแต่สมัยก่อนที่อารีย์จะเป็นแปลงผัก นอกจากจะให้ร่มเงาแล้ว คุณยายต้นก้ามปูอาจได้เห็นความเจริญของอารีย์ และได้เห็นการมาและจากไป ของเด็ก ๆ ไร้สัญชาติ ลูกหลานของคนงาน ที่เติบโตจากไซต์ก่อสร้างหนึ่ง ไปยังไซต์ก่อสร้างหนึ่ง
These Monkey Pod trees could be the oldest things that still exist from before the first house was built here. They stand tall against the test of time and have been observing the development of the neighborhood, as well as children of migrant workers that grow up in one construction site and move on to another once the building is complete.
ต้นไม้ใหญ่: ฉันอยู่มานานมากเหลือเกิน
ฉันเฝ้ามองทุกสิ่งเติบโต
ความสูงของเด็กๆ ความสูงของตึก
ความเปลี่ยนแปลงของทุกอย่าง
พวกเขาเริ่มจากกลิ้ง คลาน มาจนยืน เดินและวิ่ง ปีนป่ายไปมา
ฉันรับฟังเรื่องราวที่พวกเขาพูดออกมา
บ้างครั้งหัวเราะ วิ่งซ่อนแอบ หลบข้างหลังฉัน เล่นขายของ
เอาดินตรงรากฉันเป็นข้าว เอาใบของฉันมาใช้แทนเงิน
บางครั้งร้องไห้ เช็ดน้ำที่ไหลออกจากตาบนหน้ามอมแมม
ผิวกร้านแดด แต่เดี๋ยวก็เปลี่ยนเป็นยิ้มร่าเมื่อได้กินขนม
ในวันที่ใส่ชุดนักเรียน พยายามเขียนตามเส้นประในสมุด
เขียนภาษาที่ไม่ใช่ของพ่อแม่เขา
เด็กๆ วิ่งเล่นบนผืนดินที่ไม่ใช่ของพวกเขา
เมื่อสถาปัตยกรรมสมบูรณ์ คนกลุ่มใหม่จะเข้ามา
แรงงานและครอบครัวที่พวกเขาหอบหิ้วมาจะหายไป
แล้วพวกเขาจะไปไหนต่อ ฉันก็ไม่รู้
ความฝันและความหวังที่พวกเขาเคยกระซิบบอก
มันจะเป็นจริงไหม ฉันก็ไม่รู้
กระรอก: ยายๆ เขาไปกันหมดแล้วเหรอ
ต้นไม้ใหญ่: ไปไหนมาล่ะ เจ้ากระรอกน้อย
กระรอก: หนูไต่สายไฟไปซอย 5 มา ตรงบ้านที่ต้นไม้เยอะๆ
เขาใจดี ชอบเอากล้วยมาให้กิน
อ้าว คนที่อยู่กันแถวนี้ไปกันหมดแล้วเหรอ
ต้นไม้ใหญ่: ก่อสร้างเสร็จ คนงานก็ย้ายไปกันหมดแล้ว
เหมือนทุกทีนั่นแหละ
กระรอก: อยากรู้จังเลยว่าใครจะย้ายมาอยู่บ้านใหม่
พวกเขาจะใจดีไหม
Developer: งานพวกผมเสร็จแล้ว ผมฝากต้นไม้พวกนั้นด้วยนะ
ถ้าโตมาเป็นต้นไม้ที่ใหญ่โตและแข็งแรงแบบนี้ก็คงดี
กระรอก: เขาคุยกับยายเหรอ เขาได้ยินเราด้วยเหรอ
ต้นไม้ใหญ่: ไม่ได้ยินหรอก แต่คงเชื่อว่าต้นไม้ใหญ่มีวิญญาณ
เขาเลยมาคุยด้วย
Developer: เดี๋ยวก็จะมีอีกหลายครอบครัวย้ายเข้ามา
หวังว่าพวกเขาจะมีความสุขในบ้านที่เราสร้างขึ้นมานะ
ต้นไม้ใหญ่: รากฉันชอนไชยึดติดแน่นกับพื้นที่นี้
ยืนหยัด เติบโตและร่วงโรยอยู่ตรงนี้
ฉันเฝ้ามองพวกเขากลุ่มแล้วกลุ่มเล่า
ฉันเฝ้ามองพวกเขาเติบโตและเปลี่ยนแปลง
ถ้าใครอยู่มานานขนาดฉัน คุณคงชินเสียแล้วกับการบอกลา
แต่ก็แปลกที่ใจยังเฝ้ารอการเริ่มต้นใหม่
และหวังว่ามันจะงดงามเสมอ
Big Tree:
I have been here for so long.
I watch everything grow.
The height of the buildings, the height of the children
The changes in everything
They start from rolling, and crawling to standing, walking then they start to run and climb.
Sometimes they cry, sometimes they hide behind me, pretend to be a shop vendor
They use the soil on my trunks as rice and my leaves as money.
Sometimes they cry, the tears roll down their dirty cheeks
Sun-burnt skin, and soon again they start to laugh when they get snacks
They learn to write on dotted lines
In a language that is not of their parents
These children are playing on land that is not theirs
When the construction is complete, the next group will move in
The laborers and their families will disappear
Where do they go next, I don’t know
Little squirrel:
Granny, where is everybody?
Big tree:
Where have you been, little squirrel?
Little squirrel:
I climbed the cable from soi 5 from the house with a lot of trees.
They’re so friendly. They gave me bananas.
Where are the humans that used to be around here?
Big tree:
The construction is done, and the workers have moved out, just like every time.
Little squirrel:
I wonder who will move into these houses? Will they be kind?
Developer:
VI-Ari is finally complete. Please take care of these little trees we plant in these homes. The homeowners would be so happy to see them grow strong like you.
Little squirrel:
Are they talking to you? They can hear us?
Big tree:
No, they don’t. Humans think big trees have spirits living in them. That’s why they talk.
Developer:
The new families are moving in soon. Hope they will be happy living in the house that we built.
Big tree:
My roots hold firm to this ground
I stand strong. I grow and I perish here.
I watch people, one group after another
Time after the time I see the growth and the changes
If you could live as long as I do you’d grow accustomed to goodbyes
But my heart somehow awaits the new beginning
And hope they will be beautiful.
